Postoje filmovi kojima je jedina preporuka za gledanje glumačka ekipa koja je uzela učešće u njemu. Njihov kvalitet ili harizma su sasvim dovoljni da se ostale bitne karakteristike filma, poput scenarija, jednostavno sklone u drugi plan. Jedan od takvih filmova je i Stand Up Guys koji vam ne pruža ništa novo, ali su glumci odradili svoj posao i izvukli ga iz proseka filmova koji će se brzo zaboraviti.
Nakon 28 godina zatvora zbog pljačke koja je krenula u pogrešnom smeru Val (Al Pacino) napokon izlazi na slobodu. Njega ispred zatvora dočekuje najbolji drug Dok (Christopher Walken) koji od svog pretpostavljenog dobija zadatak da ubije Vala prvom prilikom. Dok se trudi da što više odloži ono što treba da se desi, pa odlučuje da pokupe trećeg člana stare ekipe, Hirča (Alan Arkin), i kreću u poslednju avanturu. Tokom te noći će se susresti sa brojnim zanimljivim likovima, uglavnom ženama, podsetiće se starih dana i počiniće sitna kriminalna dela, pre nego svane novi dan koji će odlučiti njihove dalje sudbine.
Al Paćino i Kristofer Voken, tj. njihova zajednička pojava na ekranu, predstavljaju praznik za oči svakog ljubitelja filma. Problem može nastati, a i nastao je u ovom slučaju, jer velika imena obično nose sa sobom i velika očekivanja. Njih dvojica su već glumila u istom filmu, zvanično jednom od najgorih kinematografskih proizvoda ikada, Gigli, pa jednostavno ovaj njihov novi film teško da je mogao da bude gori od tog. Naravno, ni ovaj projekat neće sve gledaoce ostaviti oduševljenima, ali je velika razlika kada Paćino-Voken glume glavne uloge, i kada su sporedne uloge tandemu Bennifer.
Scenarista filma Noa Heidl, kome je ovo prvi dugometražni film, je podlogu za svoj rad uzeo iz starih, tradicionalnih krimi avantura, svestan da teško nešto novo može da se uradi ili napiše na tu temu, i upravo zbog toga mu verovatno ne smetaju kritike da su ovakve priče viđene bar desetak puta na filmskom platnu. Dijalozi su dobri, sa dosta citata koji opisuju branšu glavnih junaka i humorom koji nije diskutabilan i koji glavni tandem iznosi uspešno.
Sa druge strane, režiser Fišer Stivens (Fisher Stevens), koji je mnogo poznatiji kao glumac nego kao režiser, evidentno nije previše upoznat sa poslom koji je imao na ovom projektu, pa je režija skoro amaterska, ali to se donekle može smatrati i plusem. Ljudi koji su bili zaduženi za fotografiju i scenografiju su uspešno stvorili „retro“ utisak, a u prilog tome idu i lokacije na kojima je film sniman, koje ostavljaju utisak umora, beznađa i starosti. Glavnoj ekipi glumaca su pridodati sporedni glumci koji predstavljaju opozit njihovim godinama i mislima, kao da je autor trojci ostarelih gangstera hteo da poruči da svet čekaju neka bolja vremena.
Pogledajte ovaj film bez ikavih očekivanja i pristojno ćete se zabaviti, iako je činjenica da su glavni glumci manje poznata imena ovaj projekat bi imao mnogo slabije ocene.
5/10
