Days seem like weeks to me. Days are weeks.
Loving Vincent je animirana biografska drama o čuvenom slikaru Vinsentu Van Gogu, koja je specifična po tome što je prvi dugometražni film koji je u potpunosti naslikan. Prva verzija je snimljena 2008. godine kao sedmominutni kratkometražni film, a nakon toga višegodišnju produkciju su finansirali Polish Film Institute, kampanja na Kickstarter-u i privatna lica. Napokon, preko 65000 frejmova, naslikanih tehnikom koju je koristio Van Gog, je smešteno u dugometražni film.
Priča počinje posle Van Gogovog samoubistva u 37. godini. Nakon ranjavanja u stomak, Van Gog se vratio u gostinonicu u ruralnoj Francuskoj, u kojoj je sutradan preminuo. Nakon godinu dana, Arman Rulin, sin Van Gogovog poštara, dobija zadatak da poslednje slikarevo pismo uruči njegovom mlađem bratu Teu. Nakon odlaska u Pariz, Arman saznaje da je Teo umro nekoliko meseci nakon smrti Vinsenta, verovatno od tuge. S obzirom da ne zna šta da radi sa pismom, Arman odlazi u mestašce gde je Vinsent proveo poslednjih nekoliko meseci, kako bi tamo pronašao nekoga kome će ga uručiti…
Njegovim dolaskom scenario počinje da se razvija kao misterija u kojoj se istražuju okolnosti Vinsentove smrti. Slikar je stekao reputaciju nestabilnog čoveka, sa emocionalnim i psihološkim problemima, koji je odsekao sebi uvo kako bi ga poklonio prostitutki u bordelu. U kombinaciji sa predrasudama koje stvara takav incident i melanholičnim utiskom koji je slikar ostavljao, sve više su oko njega kružile glasine, zbog kojih je konačno proteran iz grada i zbog kojih je potražio lekarsku pomoć.
U uvodnoj špici filma saznajemo da je preko sto umetnika radilo na ovom filmu. Animacija je nastala tehnikom koja se zove rotoskopija, što najprostije rečeno znači da je svaki snimljeni frejm prošao ponovno crtanje kod animatora/slikara. Uzeći u obzir da su slikari koristili uljane boje, dobijamo činjenicu da je svaki frejm u Loving Vincent slika, a za to je bilo potrebno preko šest godina rada. Originalne slike Van Goga su bile storyboard za projekat i ne treba biti stručnjak za umetnost kako bi se shvatilo koliko je truda, strasti i ljubavi uloženo u ovaj film.
Loving Vincent se može posmatrati kao eksperiment, pre svega zbog kombinacije tradicionalnih umetničkih formi (slikanje uljanim bojama) sa modernim (rotoskopirana animacija). Međutim, problem je što priča ni približno nije kompleksna ili intrigantna koliko trud oko animacije svakako zaslužuje. Kroz Armanovo istraživanje otkrivamo biografske detalje iz života Vinsenta Van Goga, između ostalog da mu je falila roditeljska pažnja, da mu poslovni poduhvati nisu bili uspešni i da je počeo da slika tek u 28. godini. Ostatak uglavnom pokrivaju mutni detalji vezani za mentalnu bolest, dugovanja prema bratu i izostanak uspeha.
U suštini, priča hvata dosta toga, rezultira velikom ekspozicijom, ali bez puno detalja. Dijalozi se uglavnom svode na ponavljajuće informacije o Vinsentovom promenljivom raspoloženju i spekulacijama o okolnostima njegove smrti. Nemoguće je oteti se utisku da većina dijaloga služi isključivo da bi se predstavila vizuelna raskoš, a biranje close-up snimaka tokom razgovora donekle govori da i vizuelni potencijal nije maksimalno iskorišćen. Loving Vincent razume i glorifikuje dela Van Goga, ali se ne bavi životom umetnika, nego stvara misteriju iz njegovog tragičnog života.
Loving Vincent je trijumf animacije, unikatan projekat koji je odiše umetnošću Vinsenta Van Goga, ali i film čiji narativ pomalo kaska za vizuelnom raskoši – toliko ćete se diviti naslikanim frejmovima da vas priča praktično neće ni zanimati.[yasr_multiset setid=0 show_average=’no’]
