Vaša ocena filma:

Mom, what is a „cunt“?
Where did you learn that word?
On a case on top of the VCR.
A „cunt“ is a large lamp. Example: The „cunt“ switched off and the room got all dark.

Filmovi u kojima je glavna tematika izolovanost dece od spoljašnjeg sveta zahvaljujući psihički poremećenim roditeljima po pravilu ne mogu biti prijatni. Pored sasvim solidne doze kontroverze koje ih prati, socijalnih osuda i dijametralnom suprotnim utiscima gledalaca prosto je zapanjujuće da je jedan takav film dobio nominaciju za Oskara u kategoriji najbolji strani film. Ovaj grčki projekat režisera i scenariste Jorgosa Lantimosa (Yorgos Lanthimos) očekivano nije dobio zlatnu statuu, ali je zato dobio nagradu za originalni film na Kanskom festivalu.

Radnja filma prati grčku porodicu sa izrazito poremećenim odnosima. Troje mladih ljudi zahvaljujući svojim roditeljima nisu imali priliku nijednom napustiti imanje na kom žive i koje je opasano visokim zidovima. Pored toga, roditelji ih vode parolom da je svet previše opasno mesto za život i uče ih iskrivljenoj stvarnosti, tako što npr. stolicu zovu more, pa sve do uveravanja da avioni na nebu predstavlja male makete koje im padaju u dvorište. Turobnu svakodnevnicu im prekida momenat kada im kućna pomoćnica donosi jedan predmet iz spoljašnjeg sveta za koji njihovi roditelji ne znaju.

Iskustvo koje se stekne nakon gledanja ovog filma se itekako razlikuje od utiska nakon gledanja nekog konvencionalnog projekta. Tabu tema u kombinaciji sa izrazitim kontrastom savršene mirnoće i spokoja troje mladih ljudi i svojevrsnog fizičko-psihološkog horora koji oni neznajući proživaljavaju jednostavno ne mogu ostaviti ravnodušnim. Iskustvo je toliko nadrealno da 94 minuta trajanja filma prosto prolete i suptilno se oseti potreba za još materijala za gledanje. Jednostavno je nemoguće oteti se utisku da se gleda dokumentarni film o poremećenoj porodici koja stvarno postoji negde u Grčkoj. Čemernoj atmosferi dodatno doprinose izrazito statični i sterilni kadrovi koji gotovo ubijaju svaku pozitivu u sceni.

Scene koje se prožimaju filmom naizmenično zasmejavaju, zbunjuju, plaše i rastužuju. One jesu uznemirujuće, ali ujedno i fasciniraju. Njihov kvalitet povećava činjenica da se svaka scena, kao i čitav film, mogu vezati za brojne metafore, uglavnom za društvene odnose. Definitvno je prva o generalnom mraku u kome većina nas čini, neznajući šta se dešava iza kulisa i da možda i mi nekome jačem predstvaljamo neku vrstu zamorca, tj. čoveka koji deluje usko sa potrebama i ciljevima osobe iznad. Tako se odnos dece sa roditeljima može povezati i sa odnosom vernika i verske organizacije ili običnog građanina sa timom moćnika koji vlada njegovom zemljom ili čitavim svetom.

Ovaj film je teško i žanrovski odrediti. Sigurno se može svrstati pod drama, a u odnosu na gledaoca se može svrstati i u horor, fantaziju ili čak komediju. Sigurno će bitna karika za shvatanje filma žanrovski biti način na koji shvatite likove dece. Oni žive u svojevrsnom raju, bez odgovornosti, pravih obaveza, realnih životnih opasnosti i stresa, ali zato, sa druge strane, se susreću sa nizom nepoznanica, među kojima se ističe biološki nagoni sa seksualnom željom na čelu. Glumcima je veći posao bio sakrivanje emocija nego njihovo pokazivanje, dok su pojedini scene definitvno bile teške za snimanje i svaka im čast na istrajnosti.

Ova zanimljiva psihološka drama predstavlja mešavinu specifičnog socijalnog eksperimenta i metafore o svetu u kome živimo koja nikoga neće ostaviti ravnodušnim. Preporuke za gledanje.