Nakon odličnih filmova Incendies i Prisoners kanadski režiser i scenarista Deni Viljnev (Denis Villeneuve) nam ovoga puta donosi poprilično konfuznu mešavinu trilera i misterije koja nije naišla na veliki prijem kod publike s obzirom da je ista bila veoma podeljena oko konačne ocene. Sa druge strane kritičari koji su ovom projektu dali prelaznu ocenu su u većini u odnosu na one druge i naglašavaju da je potrebno nekoliko gledanja kako bi se u potpunosti shvatio i kako bi uvideli da je ovo više nego dobar film.
Priča prati Adama (Jake Gyllenhaal) koji radi kao profesor istorije. Tokom gledanja filma primećuje da jednu od uloga ima čovek koji neverovatno liči na njega. Prilično zaintrigiran ovim otkrićem Adam se daje u istraživanje i saznaje da je dvojnik povremeni akter filmova koji se zove Entoni. Pored opšte konfuzije koja nastaje u njegovoj glavi Adam se dvoumi da li da stupi u kontakt sa ovim čovekom iz bojazni kakve bi sve posledice taj potez mogao da proizvede i na kraju se odlučuje da to i uradi.
Ovaj triler mnogi ocenjuju kao jedan od boljih novijih trilera iako je činjenica da je neshvaćen. Sa jedne strane ga gledaoci ocenjuju kao pretenciozno sporo smeće koje je više arthaus film nego triler, dok pojedinci opet nalaze da je Enemy svojevrsno remek-delo koje je vredno istraživanja. Lično sam se našao u sredini koja više naginje drugoj grupi. Nesumnjivo je da će vaša generalna ocena zavisiti od koncetracije, želje za istraživanjem i povezivanjem, kao i sa voljom da ne posegnete za dugmetom na daljinskom koje ubrzava ili zaustavlja film, ali verujte mi da će vam se trud oko praćenje konačno isplatiti.
Scenario je napisao Havijer Gulon je rađen po knjizi Dvojnik nobelovca Hosea Saramaga. On je prilično dobar, sa sekvencama koje su dostojne Dejvida Linča i scenama koje maestralno postavlja režiser Deni Viljnev. Radnja jeste dosta spora, ali istančan osećaj za kadar i fotografiju koji režiser poseduje, kao i sjajni performansi glavnog glumca čine da vam pažnja ne opada (osim ukoliko to ne želite) i sasvim dobro radi posao kao psihološki triler. Glavna tema se bavi otkrićem identiteta, sa čestim sekvencama kada nije sve baš najjasnije, što može biti veliki podstrek za filmske detektive dok sa druge strane može odbiti lenje i statične gledaoce.
Džejk Gilenhal zaista dokazuje kako je iz godine u godinu sve bolji i kvalitetniji glumac. Njegovi performansi su sjajni, postojani i prosto lepi oči gledaoca na sebe. Sa dosta takozvanog glumačkog „tihog hoda“ on na momente izbacuje svu snagu svojih karaktera kao da želi da razbudi gledaoce i da ih pokrene. Jednostavno, ovaj film bi bio mnogo manje zanimljiv i kvalitetan da je glavna uloga (glavne uloge) poverene slabijem glumcu. Sa jednocifrenim brojem glumaca koji se pojavljuju projektu spomenuću plavuše Melani Loren (Mélanie Laurent) i Saru Gordon (Sarah Gadon) koje pružaju više nego dostojnu podršku glavnom glumcu.
Moje viđenje ovog filma je nemoguće reći bez spojlera, tako da se neću baviti time i možete me lako kontaktirati u vezi njega. U svakom slučaju preporučujem da ovom filmu date šansu, posmatrajte ga otvorenog uma i eventualno ćete na drugo gledanje (kao i pisac ovih redova) shvatiti kompletnu poentu i primetiti detalje koje iz prve ne bi uspeli.[yasr_multiset setid=0 show_average=’no’]
