Mišljenja sam da je potrebna velika hrabrost kako bi se snimio film koji na iskren način ekranizuje najrcnje momente sopstvene istorije. Jedan od takvih filmova je južnokorejski A Taxi Driver, koji je nakon samo dve nedelje prikazivanja 2017. godine videlo preko osam miliona ljudi. Pored toga što je ostvario zavidan komercijalni uspeh, film je bio odabran da predstavlja Južnu Koreju na dodeli Oskara. Radnja je zasnovana na istinitoj priči, a centar dešavanja je čuveni demokratski ustanak u gradu Gvangžuu 1980. godine. Priča prati taksistu Kima iz Seula (Kang-ho Song), koji nakon smrti supruge jedini razlog za guranje napred vidi u svojoj ćerkici. On krpi kraj sa krajem, dužan je za kiriju nekoliko meseci, a za novac se obraća čoveku koji mu je ujedno i stanodavac. Priliku za spas vidi u slučajnom komentaru kolege, koji se hvali kako ima zadatak da vozi nekog stranca do Gvangžua za fine pare. Kim mu krade tezgu, ispostavlja se da je stranac u stvari nemački reporter po imenu Jirgen (Thomas Kretschmann), a dolaskom u grad se nenamerno umešao u čuvene događaje. Gvangžu je bio pod opsadom vojne vlade, dok su građani predvođeni odlučnom grupa studenata odlučili da im se suprotstave, zahtevajući slobodu i mir. Ono što je počelo gotovo nevino je postao kritičan događaj u modernoj istoriji Južne Koreje i borba na život i smrt. Stranac je bio Jirgen Hinzpeter, novinar koji je prvi predstavio dešavanja u Gvangžuu, kada su vojne snage nasilno gušile demonstracije, pročitaj više...Taeksi woonjunsa/ A Taxi Driver (2017)
Mišljenja sam da je potrebna velika hrabrost kako bi se snimio film koji na iskren način ekranizuje najrcnje momente sopstvene istorije. Jedan od takvih filmova je južnokorejski A Taxi Driver, koji je nakon samo dve nedelje prikazivanja 2017. godine videlo preko osam miliona ljudi. Pored toga što je ostvario zavidan komercijalni uspeh, film je bio odabran da predstavlja Južnu Koreju na dodeli Oskara. Radnja je zasnovana na istinitoj priči, a centar dešavanja je čuveni demokratski ustanak u gradu Gvangžuu 1980. godine. Priča prati taksistu Kima iz Seula (Kang-ho Song), koji nakon smrti supruge jedini razlog za guranje napred vidi u svojoj ćerkici. On krpi kraj sa krajem, dužan je za kiriju nekoliko meseci, a za novac se obraća čoveku koji mu je ujedno i stanodavac. Priliku za spas vidi u slučajnom komentaru kolege, koji se hvali kako ima zadatak da vozi nekog stranca do Gvangžua za fine pare. Kim mu krade tezgu, ispostavlja se da je stranac u stvari nemački reporter po imenu Jirgen (Thomas Kretschmann), a dolaskom u grad se nenamerno umešao u čuvene događaje. Gvangžu je bio pod opsadom vojne vlade, dok su građani predvođeni odlučnom grupa studenata odlučili da im se suprotstave, zahtevajući slobodu i mir. Ono što je počelo gotovo nevino je postao kritičan događaj u modernoj istoriji Južne Koreje i borba na život i smrt. Stranac je bio Jirgen Hinzpeter, novinar koji je prvi predstavio dešavanja u Gvangžuu, kada su vojne snage nasilno gušile demonstracije, pročitaj više... 
The system is rigged. The want us to believe that it'll protect us, but that's a lie. We protect us. We do. Nobody else. Not the companies, not the scientists, not the government. Us. Iako filmovi u kojima se sukobljavaju David i Golijat obično imaju predvidljivu crtu, to me ne sprečava da im posvetim pažnju i da iskreno navijam za slabije. Dark Waters je jedan od takvih filmova, baziran na više novinskih tekstova, kao i na memoarima Exposure koje je napisao glavni junak priče Robert Bilott. Reč je o advokatu koji je stekao reputaciju najveće noćne more kompanije DuPont, a u ovom filmu Toda Hejnesa (Todd Haynes) imamo priliku da vidimo kako je tu reputaciju stekao. Robert (Mark Ruffalo) je korporativni advokat čija firma brani velike hemijske kompanije. Na početku filma mu se obraća farmer Vilbur (Bill Camp) iz rodnog mesta njegove bake, koji je siguran da velika kompanija tajno skladišti otrovne hemikalije u blizini njegovog poseda. Kao razultat toga, Vilburove krave postaju bolesne i nasilne i konačno uginu. Vilbur dovodi Roberta do potoka gde krave piju vodu, u kome je kamenje postalo neprirodno belo, i do livade koja je postala groblje domaćih životinja. Robert rešava da otkrije mračnu tajnu i u tom procesu rizikuje sve - svoju budućnost, svoju porodicu, pa čak i sopstveni život... Filmovi kao što su ovaj nisu malobrojni. Baziraju se na istinitim ili fiktivnim pričama, u kojima advokat idealista u potrazi za pravdom običnih ljudi bira gotovo nepobedivog 
A king has no friends. Only followers and foe. Engleski kralj Henri V je vladao relativno kratko početkom petnaestog veka, ali se smatra za jednog od najvećih vladara srednjevekovne Engleske. Jedan od razloga su uspesi koje je imao u Stogodišnjem ratu protiv Francuske, poput pobede u bici kod Ažinkura, a drugi je svakako Vilijam Šekspir, koji ga je učinio besmrtnim u svojim istorijskim delima (Henriad). Kenet Brana je 1989. godine adaptirao, režirao i glumio u filmu Henry V, koji se sa pravom smatra za jednu od najboljih filmskih adaptacija Šekspirovih dela svih vremena. Ovako popularna istorijska ličnost svakako zaslužuje i svoju modernu verziju, pa su pre šest godina David Michôd i Joel Edgerton počeli sa svojom verzijom priče. Miču iza sebe ima nekoliko filmova i mini-seriju Catch-22, dok je Edžerton uvažen glumac, koji se sve više hvata pisanja i režiranja. Ovaj film je premijerno prikazan na festivalu Veneciji, a Netflix je otkupio prava za distribuciju. Hal (Timothée Chalamet) je nenametljivi princ i nevoljni naslednik engleskog prestola, koji je okrenuo leđa svom ocu tiraninu Henriju IV (Ben Mendelsohn) i plemićkom životu, pa živi među običnim ljudima. Nakon smrti oca, Hal biva krunisan u kralja Henrija V i primoran je da prihvati život i obaveze od kojih je pokušavao da pobegne. Kao mladi kralj pokušava da pronađe balans u politici na dvoru i da vodi ratu koji mu je njegov otac ostavio. Bez osobe kojoj može beskrajno da veruje, poziva 
Scottish? Ha! Ha! Why didn't you say so?... Great soldiers. Very brave. And good people. Completely. Let me tell you, if I could be anything instead of a Ugandan, I would be a Scot. Except for the red hair, which I'm sure is attractive to your women, but which we Africans, we find is quite disgusting. The Last King of Scotland je istorijska drama snimljena po istoimenom romanu Žila Fodena. U centar zbivanja je smešten pokojni diktator Ugande Idi Amin, koji nije bio zadovoljan jednostavnom titulom predsednik. Favorizovao je fantastične naslove poput Osvajač britanskog carstva, a jedan od tih naslova, Poslednji kralj Škotske, je poslužio i kao naziv romana i filma baziranih na istinitim činjenicama. Početkom sedamdesetih, mladi škotski lekar Nikolas Gerigen (James McAvoy), dolazi u Ugandu kako bi pomagao u jednoj seoskoj bolnici. Sticajem okolnosti se susreće sa predsednikom Aminom (Forest Whitaker), koji obećava zlatno doba Ugande. Njihov odnos napreduje toliko da Nikolas dobija visoku poziciju u ministarstvu zdravlja i postaje jedan od Aminovih najbližih saradnika. Međutim, kako vreme prolazi, Nikolas primećuje da Aminovo diktatorstvo vodi Ugandu u krvavu propast. On shvata svoju tešku situaciju i mora doneti neke presudne odluke koje mu mogu doneti smrt... Režiju potpisuje Kevin Macdonald, Oskarom nagrađeni autor dokumentaraca o napadu na Olimpijskim igrama u Minhenu, dok je glavni scenarista Peter Morgan, koji je radio filmove The Queen, Rush i Front/Nixon i 
More tears are shed over answered prayers than unanswered ones. Truman Kapote je bio američki novinar i književnik koji je svojevremeno kretao u popularnim američkim krugovima. Njegova dela su bila čitana, a svakako je najpoznatija ekranizacija njegove knjige Doručak kod Tifanija sa Odri Hepbern u glavnoj ulozi. Capote je biografski film o njemu koji potpisuje odličan režiser Benet Miler (Bennett Miller), a radnja filma prati period Kapoteovog rada na kontroverznom romanu In Cold Blood. U Kanzasu se dogodilo brutalno ubistvo četvoročlane porodice Klater. Naš protagonista (Philip Seymour Hoffman) čita o tome u Njujork Tajmsu i javlja tadašnjem uredniku Njujorkera, gde je bio zaposlen, da će on lično izveštavati o ovom događaju. Kapote zajedno sa spisateljicom Harper Li (Catherine Keener), koja je tada radila na romanu To Kill a Mockingbird, odlazi u Kanzas. Tamo intervjuiše ljude povezane sa ubistvom, uspeva da dođe do glavno-osumnjičenih i razvija jaku vezu sa Perijem Smitom (Clifton Collins Jr.), jednim od njih... Scenario Dena Fatermana (Dan Futterman) se bazira na istoimenoj knjizi Džeralda Klarka, a centar priče nas smešta u ruralnu sredinu, gde urbani homoseksualac Kapote redovno posećuje osumnjičene i saznaje dosta o njima. Njegovo sve dublje kopanje u priču stvara inspiraciju da projekat proširi na knjigu. Posebne simpatije mu stvara osumnjičeni Peri, za koga se ispostavlja da je miran čovek sa problematičnom istorijom. Te simpatije vremenom 
It was true that the enemy rarely won a battle in the traditional military sense that they drove the Americans from the field. But it was also true that no American victory seemed to matter. The Vietnam War je desetodelna dokumentarna serija producentske kuće PBS koju potpisuje cenjeni autor Geoffrey C. Ward. Kao što i sam naslov kaže, reč je o iscrpnom i detaljnom pogledu na jedan od najkontroverznijih događaja u istoriji SAD, koji je stvorio unutrašnje podele i ostavio pakao u Jugoistočnoj Aziji. Za režiju su bili zaduženi Ken Burns i Lynn Novick, a za naraciju glumac Peter Coyote sa svojim prepoznatljivim glasom. S obzirom da volim filmove sa ratnom tematikom, pogledao sam dosta njih koji se bave ratom u Vijetnamu, ali nikada do sada nisam imao neku jasniju sliku o konkretnim dešavanjima u tom delu sveta. Poznavao sam samo osnovu u kojoj su Amerikanci došli u pomoć Južnom Vijetnamu, koji su se suočavali sa komunistima iz Severnog Vijetnama i nihovom namerom da naprave zajedničku državu. Takođe, ljubitelj sam istorije, pa je ova dokumentarna serija bila pravi način da spojim dve oblasti i saznam nešto više. Ispostaviće se da nisam saznao nešto više, već sam se bacio u gledanje epskog programa koji traje 990 minuta i koji poseduje neverovatan broj podataka i insajderskih informacija. Pored toga što priča o jednom od najznačajnijih i najkontroverznijih događaja u američkoj istoriji, mi imamo uvid i u modernu istoriju Indokine i vijetnamskog naroda, 
Remember always, here at the Taj, guest is God. 26. novembra 2008. godine došlo je do terorističkih napada u Mumbaju, kada su napadači u dvanaest koordinisanih akcija zauzeli luksuzne hotele i popularne restorane u tom gradu. Hotel Mumbai predstavlja ekranizaciju tih događaja, a film potpisuju režiser i scenarista Anthony Maras i ko-scenarista John Collee. Film govori o zapanjujućoj istinitoj priči o žrtvama i preživelima Bitke za Mumbaj. Centar zbivanja je Tadž Hotel, koji je zauzelo nekoliko terorista, sa namerom da ubiju svakoga na koga naiđu. Posvećeno hotelsko osoblje, među kojima su šef kuhinje Oberoi (Anupam Kher) i konobar Arjun (izvrsni Dev Patel), odlučuje da rizikuju svoje živote kako bi zaštitili goste hotela. Među gostima se nalazi i mladi par Dejvid (Armie Hammer) i Zehra (Nazanin Boniadi), koji se žrtvuju kako bi došli do svog deteta koje je ostalo sa bebisiterkom u hotelskoj sobi... Hotel Mumbai nije prvi film koji pokriva ovu tematiku, pre njega smo imali bolivudski Attacks of 26/11, francuski Taj Mahal i One Less God iz Australije. Daleko od toga da sam protiv toga da se radovi sa ovakvom tematikom snimaju, jer su mi filmovi sa oznakama biografski ili istorijski obavezno na spisku za gledanje. Međutim, očekujem onda da budu nešto više od nečega što služi da zaradi pare na račun otvaranja starih rana. Dramatizacija u ovom filmu je odlična, tu nema šta da se zameri, naprotiv, i autorski duo ima kontrolu nad raznim segmentima 
Your beauty, your bravery, now I see there's no cause for envy. Your gifts will be your downfall! Da se ne ponavljam po ko zna koji put sa uvodom zbog čega su biografske drame moj žanr. Dabome, očekivano je bilo da ću ja pisati recenziju za ovaj film koji se dugo čekao. Moram odmah reći da nisam sasvim zadovoljna isporučenim, ali ću se itekako potruditi da vam približim sve vrline filma i da vam dam razloge da pogledate isti, a mane...njih ću usput spomenuti. Videćemo šta će prevladati. Meri/Marija Stuart (Saoirse Ronan) je sa šesnaest godina postala kraljica Francuske, a sa osamnaest udovica. Vraća se u svoju rodnu Škotsku da povrati tron koji joj pripada. Međutim Škotskom (preko njenog rođaka) i Engleskom vlada Elizabeta I (Margot Robbie). Obe mlade kraljice vide jedna drugu kao najveće rivalke i smrtne neprijatelje, iako su vezane krvnim srodstvom. Savetovana (pogrešno) raznim igračima iz senke, Marija se poziva na pravo da zauzme engleski tron, preteći Elizabetinom suverenitetu. Izdaje, intrige, spletke, pobune i zavere ugrožavaju oba prestola i zauvek menjaju tok istorije. Film je snimljen prema romanu Džona Gaja, koji se jako detaljno pozabavio kraljicom Meri. Kada kažem jako detaljno, mislim previše pristrasno i subjektivno. Inače bih pozdravila svaku subjektivnost i naklonost jer sam istima jako sklona u svojim recenzijama, ali ovu nikako ne mogu. Vladavina kraljice Meri je najmanje bila vladavina, ako se uopšte može nazvati tako. Za vreme 