I want to make a complaint against my parents. I'd want adults to listen to me. I want adults who can't raise kids not to have any. What will I remember? Violence, insults or beatings, hit with chains, pipes, or a belt? The kindest words I heard were get out son of a whore! Bug off, piece of garbage! Life is a pile of shit. Not worth more than my shoe. I live in hell here. I burn like rotting meat. Life is a bitch.I thought we'd become good people, loved by all. But God doesn't want that for us. He'd rather we be washrags for others. The child you're carrying will be like I am. Capernaum je libanska drama koja je snimljena sa nekih četiri miliona dolara, a preko noći je postigla veliki uspeh, naročito u Kini. Film je dobitnik nagrade žirija na festivalu u Kanu gde je nakon premijere dobio 15-ominutne ovacije. Između ostalog je bio u konkurenciji za Oskara u kategoriji stranih filmova, gde je izgubio od filma Roma Alfonsa Kuarona. Na čelu poveće autorske ekipe stoji Nadine Labaki, cenjena libanska glumica. Scenario nam predstavlja Zeina, libanskog dečaka koji na početku filma tuži rodititelje zbog toga što su ga rodili i time osudili na život u bedi. Nakon toga se radnja vraća u prošlost i vidimo njegovu svakodnevnu borbu na ulicama Bejruta, koja uključuje brigu o porodicu, fizički rad, nemaštinu i glad. Stekao je uličnu mudrost i više se ne oslanja na svoje roditelje, a zaplet nastaje kada njegova sestra bude prodata radi udaje i Zein odlučuje da pobegne. pročitaj više...Capharnaüm/ Capernaum (2018)
I want to make a complaint against my parents. I'd want adults to listen to me. I want adults who can't raise kids not to have any. What will I remember? Violence, insults or beatings, hit with chains, pipes, or a belt? The kindest words I heard were get out son of a whore! Bug off, piece of garbage! Life is a pile of shit. Not worth more than my shoe. I live in hell here. I burn like rotting meat. Life is a bitch.I thought we'd become good people, loved by all. But God doesn't want that for us. He'd rather we be washrags for others. The child you're carrying will be like I am. Capernaum je libanska drama koja je snimljena sa nekih četiri miliona dolara, a preko noći je postigla veliki uspeh, naročito u Kini. Film je dobitnik nagrade žirija na festivalu u Kanu gde je nakon premijere dobio 15-ominutne ovacije. Između ostalog je bio u konkurenciji za Oskara u kategoriji stranih filmova, gde je izgubio od filma Roma Alfonsa Kuarona. Na čelu poveće autorske ekipe stoji Nadine Labaki, cenjena libanska glumica. Scenario nam predstavlja Zeina, libanskog dečaka koji na početku filma tuži rodititelje zbog toga što su ga rodili i time osudili na život u bedi. Nakon toga se radnja vraća u prošlost i vidimo njegovu svakodnevnu borbu na ulicama Bejruta, koja uključuje brigu o porodicu, fizički rad, nemaštinu i glad. Stekao je uličnu mudrost i više se ne oslanja na svoje roditelje, a zaplet nastaje kada njegova sestra bude prodata radi udaje i Zein odlučuje da pobegne. pročitaj više... 
You want to know why they're leaving you open? It's because they don't think you can hit the ocean from the beach. Imamo film The Way Back iz 2010. godine u kome pratimo čoveka koji je pobegao iz gulaga i pešačio 6400km do slobode. Imamo The Way Way Back iz 2013. godine, coming of age komediju sa Semom Rokvelom i Stivom Karelom. Nedavno je stigao The Way Back, sportska drama koju potpisuju režiser Gavin O'Connor i scenarista Brad Ingelsby, koji stoje iza filmova kao što su Warrior, The Accountant ili Out of the Furnace. Radnja prati Džeka Kaningema (Ben Affleck), koga na početku filma vidimo kao usamljenog radnika na građevini koji se ne odvaja od alkohola i svako veče biva mrtav pijan. Zaplet nastaje kada ga sveštenik pozove da bude trener lokalnog košarkaškog srednjoškolskog tima. Džek je bio košarkaški talenat i ostavio je veliki trag igrajući za taj tim - njegovi slavni dani su odavno prošli, ali ispostaviće se da nisu zaboravljeni. Džek će sa odbojnošću prihvatiti ponudu, a kako tim bude napredovao, tako će i on dobiti šansu za konačno iskupljenje... Sportske drame su po pravilu predvidljivi filmovi, ali su i jedan od najpopularnijih žanrova jer je u prirodi većine ljudi da navijaju da neko uspe, naročito ako je taj neko imao male šanse za uspeh. Svi znamo za neki film u kome sportski tim nije dobar, ali postaje sve bolji dolaskom trenera i sve važno se događa na terenu ili nekom drugom mestu gde tim ima svoje mečeve. Tim je bitniji od 
Just 'cause you pour syrup on something doesn't make it pancakes! Ernest Rosko Dikinson (Ernest R. Dickerson) je jedan od razloga zašto je Spajk Li toliko cenjen autor jer je bio zadužen za kinematografiju na njegovim ranim radovima Do The Right Thing, Jungle Fever i Malcolm X. Vremenom se posvetio režiranju i radio je, između ostalog, na serijama poput The Wire, Dexter ili The Walking Dead, a film Juice je bio njegov režiserski debi. Ovaj film je ostao upamćen i kao prvi glumački nastup pokojnog repera Tupaka Šakura (Tupac Shakur). Scenario prati četvoricu prijatelja iz Harlema kojima se dani sastoje od izbegavanja škole, gluvarenja po kraju, sitnih lopovluka i povremenih sukoba sa portorikanskom bandom. Jedini član grupe sa planovima za budućnost je Kju (Omar Epps), koji se trudi da se probije na lokalnoj DJ sceni i ima stariju devojku sa stanom i poslom. Zaplet nastaje kada Bišop (Tupak), gangster vonabi, odluči da kupi pištolj kako bi opljačkao lokalnu prodavnicu. Kju to veče ima takmičenje u lokalnom klubu, ali mora ispoštovati svoje prijatelje. Kao što i očekuje, pljačka se kreće u totalno pogrešnom pravcu... Juice u slengu označava ulično poštovanje i kredibilitet, ono što se mladi momci u getu nadaju da će postići jer nemaju druge alternative, a ispostavlja se da takve težnje obično ustupe mesto hladnoj stvarnosti. Tupak je bio prava atrakcija i dosta zasluga za popularnost ovog filma ide njemu, naročito jer je ubijen četiri godine 
Man, you look like Daffy Duck with his beak shot off. U seriji tekstova o hood filmovima evo još jednog koji se svrstava u podgrupu basketaških radova. Reč je o filmu Above The Rim Džefa Polaka, koji sugeriše da je košarka bolji izlaz iz geta od dobrih ocena, što ima savršenog smisla iz ugla našeg protagoniste. U njegovim krugovima dobar košarkaš izaziva više poštovanja od novca, a autori kvalitetno predstavljaju važnost košarke u njegovom životu i životima njegovih prijatelja. Priča prati Kajla Li Votsona (Duane Martin), talentovanog srednjoškolskog košarkaša, koji iščekuje sportsku stipendiju na univerzitetu Džordžtaun. U međuvremenu mora doneti odluku da li će slušati svog dobronamernog trenera i učestvovati na turniru u njegovoj ekipi ili će se prikloniti Birdiju (Tupac Shakur), lokalnom gangsteru. Pored toga, njegova majka Mejlika (Tonya Pinkins) izlazi sa radnikom obezbeđenja Šepom (Leon), koji je takođe bio veliki srednjoškolski talenat, ali je prestao da igra košarku zbog tragične smrti prijatelja... Kajl je samouveren, nadmen i sebičan, što se ne dopada njegovim saigračima i treneru. U iskušenju onoga što Birdi ima da ponudi, sve više sluša njega umesto svog trenera, pa dolazi do borbe ko će kontrolisati njegovu budućnost. Kao tema filma može da se smatra njegovo iskupljenje jer se pridružio pogrešnim ljudima, a zatim je tu Šep, koji pokušava da pronađe mir sam sa sobom - nije preboleo smrt svog najboljeg prijatelja, 
Basketball is like poetry in motion, cross the guy to the left, take him back to the right, he's fallin' back, then just J right in his face. Then you look at him and say, "What?" Pre neki dan sam spomenuo White Men Can’t Jump, film koji je obavezan za gledanje ukoliko ste ljubitelj košarke, a danas ću pisati o još jednom takvom. Reč je sportskoj drami Spajka Lija (Spike Lee), koji ovde kombinuje svoju ljubav prema košarci i izraženi stil koji karakterišu lepa vizuelna rešenja, pitanja crnačke rase, uticaj medija na svakodnevni život itd. Ovaj film je snimljen za svega 23 dana i prvi put se desilo da Li u svom scenariju ne napiše neku ulogu za sebe. Radnja filma prati robijaša Džejka Šatlsvorta (Denzel Washington), osuđenog na dugogodišnji zatvor zbog ubistva, i njegovog sina Isusa (proslavljeni NBA košarkaš Ray Allen), koji je najveći srednjoškloski košarkaški talenat u državi, oko koga se otimaju agenti i univerziteti. Džejk biva pušten na nedelju dana kako bi ubedio Isusa da pristupi Big State univerzitetu, a zauzvrat bi dobio pomilovanje od guvernera. Problem je što njih dvojica nikako nisu u dobrim odnosima... He Got Game je tip filma koji će ostaviti lep utisak na istinskog ljubitelja košarke. Spajk Li je za ulogu Isusa kastingovao brojne košarkaše, prvi pik mu je bio Kobi Brajant, a blizu uloge je bio i Alen Ajverson, koji ipak nije zadovoljio ni minimum glumačkih kvaliteta potrebnih za ovu ulogu. Izbor je pao na trenutnog rekordera po 
It's nobody's fault, sometimes the ball don't go in. White Men Can't Jump je film koji je skoro svaki ljubitelj košarke barem jednom pogledao. Ron Shelton, filmaš koji očigledno voli sport i lepe žene, nam donosi priču o tandemu momaka koji zarađuju svojim basketaškim veštinama na terenima širom Los Anđelesa. Poster sa Vudijem Harelsonom i Veslijem Snajpsom automatski vraća sećanje na duo hastlera i na film koji je uglavnom ostao u lepom sećanju, naročito ako ste kao klinac (ili klinka) voleli da visite na košu. Bili Hojl (Woody Harrelson) je belac koji vara crne basketaše da je lak protivnik, pa ulazi u opklade sa njima, a jedna od njegovih žrtava je Sidni Din (Wesley Snipes), lokalni igrač dugog jezika. Sidni nakon toga postaje neka vrsta Hojlovog agenta i organizuje slične prevare po gradu kako bi zajedno zaradili brzi keš. Sidni sakuplja novac kako bi iselio svoju porodicu iz zajedničke stambene jedinice. Bili je u sličnim problemima, jer mu za vrat dišu uterivači dugova, a uz njega je devojka Glorija (Rosie Perez), koja se priprema za učešće u kvizu Jeopardy... Ovo je tip filma kome lako možete identifikovati očigledne nedostatke, ali koji poseduje dovoljno energije i privlačnosti da bude zabavan uprkos svim manama. To se naročito odnosi na gledaoce kojima odgovara ovakav tip filma, smešten u devedesete i pun crnačke kulture, i koji vole košarku. Sa druge strane, takvi gledaoci će poželiti da je bilo više košarkaških akcija, a manje 
Any fool with a dick can make a baby, but only a real man can raise his children. John Singleton je pokojni američki filmski stvaralac koji je 1991. godine izbacio svoj debitantski film koji je hood projekte predstavio mejnstrimu. Tada je imao svega 24 godine i ostao je upisan kao najmlađi režiser i prvi afro-amerikanac nominovan za Oskara u ovoj kategoriji, a stigla je i nominacija za originalni scenario. Prikazan je i na festivalu u Kanu i generalno je dobio odlične kritike, pre svega zbog glume, scenarija i emocionalne težine. Nakon suspendovanja u školi 1984. godine, Tre Stajls dolazi da živi sa svojim ocem Fjuriosom (Laurence Fishburne) kako bi naučio da postane čovek. U novom komšiluku provodi vreme sa polubraćom Derenom i Rikijem Bejkerom i uskoro postaju najbolji prijatelji. Sedam godina kasnije, Tre (Cuba Gooding Jr.) je obrazovani tinejdžer koji se priprema za odlazak na koledž, Riki (Morris Chestnut) je odličan sportista koji ima potencijal za stipendiju, dok je Deren (Ice Cube) sitni kriminalac koji je nekoliko puta bio u zatvoru. Njih trojica žive u opasnom kvartu gde se snovi razbijaju mecima i suočavaju se sa nasiljem koje im može u trenu promeniti živote... Singlton je inspiraciju za pisanje scenarija crpeo iz svog života i iz života ljudi koje je poznavao. Ideju je prvobitno razvijao kao prijavu na upis u filmsku školu 1986. godine, a nakon diplomiranja je prodao scenario Columbia Pictures, pod uslovom da sedne u režisersku stolicu. Nakon 
Mišljenja sam da je potrebna velika hrabrost kako bi se snimio film koji na iskren način ekranizuje najrcnje momente sopstvene istorije. Jedan od takvih filmova je južnokorejski A Taxi Driver, koji je nakon samo dve nedelje prikazivanja 2017. godine videlo preko osam miliona ljudi. Pored toga što je ostvario zavidan komercijalni uspeh, film je bio odabran da predstavlja Južnu Koreju na dodeli Oskara. Radnja je zasnovana na istinitoj priči, a centar dešavanja je čuveni demokratski ustanak u gradu Gvangžuu 1980. godine. Priča prati taksistu Kima iz Seula (Kang-ho Song), koji nakon smrti supruge jedini razlog za guranje napred vidi u svojoj ćerkici. On krpi kraj sa krajem, dužan je za kiriju nekoliko meseci, a za novac se obraća čoveku koji mu je ujedno i stanodavac. Priliku za spas vidi u slučajnom komentaru kolege, koji se hvali kako ima zadatak da vozi nekog stranca do Gvangžua za fine pare. Kim mu krade tezgu, ispostavlja se da je stranac u stvari nemački reporter po imenu Jirgen (Thomas Kretschmann), a dolaskom u grad se nenamerno umešao u čuvene događaje. Gvangžu je bio pod opsadom vojne vlade, dok su građani predvođeni odlučnom grupa studenata odlučili da im se suprotstave, zahtevajući slobodu i mir. Ono što je počelo gotovo nevino je postao kritičan događaj u modernoj istoriji Južne Koreje i borba na život i smrt. Stranac je bio Jirgen Hinzpeter, novinar koji je prvi predstavio dešavanja u Gvangžuu, kada su vojne snage nasilno gušile demonstracije, 