This is what I do. I’m an undercover narcotics agent, I sit with murderers and made men and I lie.
Brajan Krenston (Bryan Cranston) je nakon serije Breaking Bad stekao ozbiljan glumački status, koji za sada koristi u biografskim dramama (ne računam izlet u Godzilli). Prošlogodišnji film Trumbo je skoro u potpunosti izneo na svojim leđima, a imao sam utisak da će takav slučaj biti i u novom projektu The Infiltrator. Premisa je obećavala zanimljivo provedenih dva sata uz ekran, ali realizacija nije bila na baš najboljem nivou.
U ovoj biografskoj drami Krenston tumači Roberta Mejzura, undercover agenta koji se bavi hvatanjem narko dilera. Tih godina je krenula velika ekspanzija dilovanja kokaina iz Južne Amerike, pre svega zbog poslova Pabla Eskobara, pa su DEA i policija imali pune ruke posla. Robert je pred penzijom, ali se odlučuje da odradi još jedan posao. Uzima karakter Boba Musele, uspešnog biznismena, sa ciljem da uz pomoć Emira (John Leguizamo) i Keti (Diane Kruger) raskrinka ekipu ljudi koja se bavi pranjem novca draglordova, pre svih Pabla Eskobara. Vremenom shvata da taj posao neće biti nimalo lak...
Uzeći u obzir da je ovo istinita priča koja se bavi anderkaver agentom u akciji hvatanja loših momaka i da glumi ekipa profesionalaca koja zna svoj posao, očekivao sam nešto slično filmu Donnie Brasco. Međutim, već nakon par minuta sam shvatio da će se The Infiltrator oslanjati na dva faktora: harizmu i kvalitet Brajan Krenstona i vizuelni utisak. pročitaj više...The Infiltrator (2016)
This is what I do. I’m an undercover narcotics agent, I sit with murderers and made men and I lie.
Brajan Krenston (Bryan Cranston) je nakon serije Breaking Bad stekao ozbiljan glumački status, koji za sada koristi u biografskim dramama (ne računam izlet u Godzilli). Prošlogodišnji film Trumbo je skoro u potpunosti izneo na svojim leđima, a imao sam utisak da će takav slučaj biti i u novom projektu The Infiltrator. Premisa je obećavala zanimljivo provedenih dva sata uz ekran, ali realizacija nije bila na baš najboljem nivou.
U ovoj biografskoj drami Krenston tumači Roberta Mejzura, undercover agenta koji se bavi hvatanjem narko dilera. Tih godina je krenula velika ekspanzija dilovanja kokaina iz Južne Amerike, pre svega zbog poslova Pabla Eskobara, pa su DEA i policija imali pune ruke posla. Robert je pred penzijom, ali se odlučuje da odradi još jedan posao. Uzima karakter Boba Musele, uspešnog biznismena, sa ciljem da uz pomoć Emira (John Leguizamo) i Keti (Diane Kruger) raskrinka ekipu ljudi koja se bavi pranjem novca draglordova, pre svih Pabla Eskobara. Vremenom shvata da taj posao neće biti nimalo lak...
Uzeći u obzir da je ovo istinita priča koja se bavi anderkaver agentom u akciji hvatanja loših momaka i da glumi ekipa profesionalaca koja zna svoj posao, očekivao sam nešto slično filmu Donnie Brasco. Međutim, već nakon par minuta sam shvatio da će se The Infiltrator oslanjati na dva faktora: harizmu i kvalitet Brajan Krenstona i vizuelni utisak. pročitaj više... 
- You turned yourself into a comic hero?
- Sorta, yeah. But no idealized shit. No phony bullshit. The real thing, y'know? Ordinary life is pretty complex stuff.
Već duže vreme su ekranizacije stripova i grafičkih novela normalna pojava - heroji nastali u mašti poznatih stvaralaca nas bukvalno bombarduju sa svih strana. Međutim, retko ko je sa ovih prostora upoznat sa serijalom stripova American Splendor, koje je pisao Harvi Pikar, a crtalo nekoliko ljudi, među njima i Robert Kramb. Ovaj strip je specifičan po tome što je Harvi pisao o svakodnevnim dogodovštinama iz svog života i vremenom je od andergraunda došao do mejnstrim statusa.
Tandem autora Shari Springer Berman i Robert Pulcini je došao na ideju da, u saradnji sa Harvijem Pikarom i ljudima iz njegove bliže okoline, naprave inovativnu ekranizaciju ovog stripa, koja će kombinovati nacrtani materijal, arhivske snimke, snimljene scene sa pravim ljudima i igrane scene sa glumcima. Na taj način bi se bolje upoznali sa samim stripom, njegovim stvaranjem i načinom rada autora, ali bi i hronološki potpuno upoznali ekscentrika kao što je bio Harvi Pikar. Zamisao je delovala komplikovano, ali je realizacija izvedena savršeno.
Upoznajemo našeg junaka koji radi monoton posao službenika u lokalnoj bolnici. Nema preveliku potrebu da se socijalizuje, a slobodno vreme provodi sa knjigama i slušajući džez. Veliki je kolekcionar knjiga i ploča, često obilazi garažne rasprodaje, a na jednoj od njih upoznaje 
Metju Mekonahi (Matthew McConaughey) je glavni krivac zbog koga se sa nestrpljenjem iščekuje svaki novi film u kome on učestvuje. Nakon niza fenomenalnih uloga, što na velikom, što na malom platnu, očekuje se svaka njegova nova, da vidimo šta će ovaj put da nam ponudi. Poslednja koju sam imao priliku da gledam je uloga Njutona Najta u filmu Free State of Jones.
Film nam govori o vremenu Građanskog rata u Americi, koji se vodio između Konfederacijskih snaga i snaga Unije. Oko prava jednih da i dalje drže robove i namera drugih da ta prava ukinu i da robovi postanu slobodni ljudi, iako su tu u suštini bile razmirice oko interesa bogatih, a preko leđa onih koji to nisu. Upravo tu realnost i prave razloge rata na svojoj koži je osetio i Njuton Najt, sanitetsko osoblje zadužen da ranjene izvlači sa prvih linija u vojsci Juga. Nebrojeno puta one koje dovede nema niko da pogleda, jer su svi doktori zauzeti spašavanjem oficira (bogatih) dok ovi drugi čekaju, pa ako prežive - super.
Takvu sudbinu doživljava i njegov sestrić, dečak koga su u nedostatku vojske regrutovali, a koji umire na Najtovim rukama. Najt odnosi dečaka kući da ga sahrani kako dolikuje i napušta vojsku, postajući time dezerter. Povrh svega, došavši kući, svedoči kako postoji jedinica Konfederacijske vojske koja ide od kuće do kuće i uzima od ljudi sve što imaju, a sve kao na račun vojske i njihovih potreba. Njutonu je dosta svega i uzima pravdu u svoje ruke...
Free State of Jones 
I don't work in terms of conscious messages. I can't do that. It has to be something that I'm revealing to myself while I'm doing it. It's hard to explain. Which means that, while I'm doing it, I don't know what it's about.
Robert Kramb (Robert Crumb) je po mnogima najbolji autor stripova u drugoj polovini dvadesetog veka. Njegov specifičan stil koji se nije brinuo za društveno-političku korektnost i spremnost da u svakom momentu podržava ideje protiv kapitalizma i konzumerizma su ga doveli do statusa superstara među hipicima, što je sa sobom povuklo da postane jedan od prvih andergraund crtača koji su stekli mejnstrim status.
Crumb je dokumentarni film, debitantsko delo Terija Zvigofa (Terry Zwigoff) u kome serijom intervjua dobijamo duboko ličan uvid u svet ovog kontroverznog autora. Režiser se centrira oko nekoliko faza u životu i radu Roberta Kramba, a to su nesrećno detinjstvo, počeci u Zap Comix-u, takozvana mračna faza i sadašnjost. Osim intervjua sa samim umetnikom, mi upoznajemo njegovu suprugu, nekoliko prijatelja i saradnika, ali i članove njegove bizarne porodice.
Robert je imao još dvojicu braća i svi su bili veoma talentovani crtači, a upravo su im stripovi bili beg iz realnosti koja je sačinjavala majku pod sedativima, skoro sadističkog oca i konstantno izrugivanje u školi i oko nje, pre svega zbog čudnog izgleda i nesposobnosti da se socijalno uklope. Braća su imala tu nesreću da polako skliznu u ludilo što je prekinulo njihovu karijeru, 
You're 32 years old, and you've achieved nothing. Jesus Christ was dead and alive again by 33. You better get crackin'.
Čak Beris je upisao svoje ime u istoriju televizije, iako to ime nije napisano zlatnim slovima. Naime, on je krajem šezdesetih startovao trend realiti programa koji danas dominira na većini televizijskih stanica širom sveta. Njegova premisa je bila jednostavna, a to je da u SAD postoji na milione ljudi koji su spremni da se javno izblamiraju zarad malo slave i nekoliko sekundi na TV ekranima, a postoji još više njih koji su spremni da to pogledaju. Zbog toga je producirao na desetine emisija sa ovakvim tipom programa, a te emisije, bez ikakvog smisla i poente, su bile veoma gledane u svoje vreme.
Pored uloge televizijskog producenta, gospodin Beris je u svojim memoarima koji se zovu isto kao ovaj film naveo da je uporedo radio i kao CIA agent. U knjizi navodi kako je prošao obuku, kako su putovanja koja su dobijali učesnici njegovih kvizova bili savršena maska za njegova putovanja na izvršavanje zadataka, a spominje i kako je ubio poveći broj ljudi. Ovaj film se bavi ti periodom njegovog života, kada postiže uspeh u svetu šou biznisa dok vodi dupli život tajnog agenta.
Čovek koji je bio zadužen da knjigu adaptira u scenario je Čarli Kafman (Charlie Kaufman), čiji se projekti visoko kotiraju na mojim listama. On je specijalista za bavljenje nesvakidašnjim, bizarnim likovima kojima uđe u glavu i gledaocima izbaci čitav njen sadržaj. Čak 
I think he's afraid of what's gonna happen if he loses.
No, he's afraid of what's gonna happen if he wins.
Bobi Fišer je bio nesvakidašnji čovek, poremećena inteligencija sa rukama i nogama, hodajuća kontradiktornost izletela pravac iz Manovog romana. Prvi amerikanac koji je stekao titulu svetskog šampiona u šahu, pobedivši genija Borisa Spaskog i to usred Hladnog rata, je kasnije u svojoj državi od heroja nacije postao persona non grata. Njegov život je bio inspiracija za mnoge igrane i dokumentarne filmove, a jedan od njih je i Pawn Sacrifice režisera Edvarda Cvika (Edward Zwick).
Na samom početku filma upoznajemo mladog Bobija koji biva privučen magijom šaha, koji nije ni igra, ni sport, ni način života, a opet jeste sve ponuđeno. Iščitava tekstove o sovjetskim igračama, uči otvaranja, taktike i odbrane, a sve u cilju da postane najbolji igrač šaha na svetu. Kako se sve više priblažava cilju i susretu za titulu sa Borisom Spaskim, njegov egocentrični genije polako počinje da uplivava u paranoju i psihozu. Sa druge strane ga država vidi kao izvanredno propagandno sredstvo u ratu protiv komunista, a Bobi počinje da otkriva veru i da sve posmatra sa velikim sumnjama.
Pawn Sacrifice je snimljen kao istinita priča, ali dosta stvari u ovom filmu je daleko od istine, što je jedan od razloga zbog čega ima slabije ocene u odnosu na potencijal. Ne bih se previše bavio detaljima, ali mogu reći da se bukvalno možete uvrediti ovim filmom ukoliko znate 
In the past, all a King had to do was look respectable in uniform and not fall off his horse. Now we must invade people's homes and ingratiate ourselves with them. This family's been reduced to those lowest, basest of all creatures. We've become actors!
Dodele filmskih nagrada za 2011. godinu je obeležila ova istorijska drama Toma Hupera (Tom Hooper) koja je dominirala u brojnim kategorijama, a osvojila je i Oskara za najbolji film u veoma oštroj konkurenciji (između ostalih, nominovani su bili The Social Network, Inception i The Fighter). Mnogi gledaoci se slažu da je ovo odličan film, baš po ukusu filmskih kritičara i ozbiljne publike, ali konstatuju da je, u manjoj ili većoj meri, precenjen. U prilog tome ide što je i delimično zaboravljen, jer se većina ljudi pre seti gore pobrojanih filmova kada se spomene ta godina.
Radnja filma prati priču o Albertu (Colin Firth), pripadniku britanske kraljevske porodice koji kasnije postaje kralj Džordž VI, otac kraljice Elizabete II. Albert je nesiguran čovek i ima strah od javnih kraljevskih obaveza zbog svog problema sa mucanjem. Nakon brojnih neuspešnih pokušaja rešavanja tog problema on odustaje od daljeg truda, sve dok mu supruga (Helena Bonham Carter) ne pronađe Lajonela Loga (Geoffrey Rush), specijalistu za govor koji ima nesvakidašnje metode rada.
Iako je primetno da nema kraljevske ambicije, Albertu je titula kralja sve bliže, pre svega zbog ponašanja njegovog brata kralja Edvarda VII (Guy Pearce), 
- You're changing that boy's life.
- No. He's changing mine.
Biografske drame koje se bave sportistima ili ljudima koji rade u sportu po pravilu imaju inspirišući karakter - takve priče retko koga ostavljaju ravnodušnim. Filmovi kao što su Remember the Titans ili Moneyball predstavljaju sport u pravom smislu te reči, kao nešto što se igra srcem, a ne kao sredstvo za zarađivanje. Sa druge strane, postoje i sportske drame koje se bave neočekivanim uspesima pojedinca, koji dokazuju da zalaganje, trud i bezuslovna podrška često dovode do vrhunskih rezultata. Takav je slučaj i sa ovim filmom koji potpisuje Džon Li Henkok (John Lee Hancock).
The Blind Side je baziran na istinitoj priči o bračnom paru Li En Tuohi (Sandra Bullock) i Šon Tuohi (Tim McGraw) koji su uzeli pod svoje beskućnika Majkla Ojera (Quinton Aaron). Big Majk ne zna ko mu je otac, majka mu je nestabilni narkoman, ima veoma slabo obrazovanje, ali svojom korpulentnom građom predstavlja veliki talenat za američki fudbal. Porodica Tuohi mu pruža maksimalnu podršku, on živi sa njima i čine sve kako bi uspešno završio srednju školu i kako bi dobio stipendiju za neki od koledža. U ovom filmu vidimo njihov odnos od prvog susreta, pa sve do Majklovog prvog dana na koledžu.
Pre gledanja filma sam očekivao mnogo više američkog fudbala, ali je on gurnut u stranu u korist priče koja se više bavi odnosima između likova nego samim sportom. Sportski filmovi su često predvidljivi, poneki znaju 