I want to make a complaint against my parents. I'd want adults to listen to me. I want adults who can't raise kids not to have any. What will I remember? Violence, insults or beatings, hit with chains, pipes, or a belt? The kindest words I heard were get out son of a whore! Bug off, piece of garbage! Life is a pile of shit. Not worth more than my shoe. I live in hell here. I burn like rotting meat. Life is a bitch.I thought we'd become good people, loved by all. But God doesn't want that for us. He'd rather we be washrags for others. The child you're carrying will be like I am. Capernaum je libanska drama koja je snimljena sa nekih četiri miliona dolara, a preko noći je postigla veliki uspeh, naročito u Kini. Film je dobitnik nagrade žirija na festivalu u Kanu gde je nakon premijere dobio 15-ominutne ovacije. Između ostalog je bio u konkurenciji za Oskara u kategoriji stranih filmova, gde je izgubio od filma Roma Alfonsa Kuarona. Na čelu poveće autorske ekipe stoji Nadine Labaki, cenjena libanska glumica. Scenario nam predstavlja Zeina, libanskog dečaka koji na početku filma tuži rodititelje zbog toga što su ga rodili i time osudili na život u bedi. Nakon toga se radnja vraća u prošlost i vidimo njegovu svakodnevnu borbu na ulicama Bejruta, koja uključuje brigu o porodicu, fizički rad, nemaštinu i glad. Stekao je uličnu mudrost i više se ne oslanja na svoje roditelje, a zaplet nastaje kada njegova sestra bude prodata radi udaje i Zein odlučuje da pobegne. pročitaj više...Capharnaüm/ Capernaum (2018)
I want to make a complaint against my parents. I'd want adults to listen to me. I want adults who can't raise kids not to have any. What will I remember? Violence, insults or beatings, hit with chains, pipes, or a belt? The kindest words I heard were get out son of a whore! Bug off, piece of garbage! Life is a pile of shit. Not worth more than my shoe. I live in hell here. I burn like rotting meat. Life is a bitch.I thought we'd become good people, loved by all. But God doesn't want that for us. He'd rather we be washrags for others. The child you're carrying will be like I am. Capernaum je libanska drama koja je snimljena sa nekih četiri miliona dolara, a preko noći je postigla veliki uspeh, naročito u Kini. Film je dobitnik nagrade žirija na festivalu u Kanu gde je nakon premijere dobio 15-ominutne ovacije. Između ostalog je bio u konkurenciji za Oskara u kategoriji stranih filmova, gde je izgubio od filma Roma Alfonsa Kuarona. Na čelu poveće autorske ekipe stoji Nadine Labaki, cenjena libanska glumica. Scenario nam predstavlja Zeina, libanskog dečaka koji na početku filma tuži rodititelje zbog toga što su ga rodili i time osudili na život u bedi. Nakon toga se radnja vraća u prošlost i vidimo njegovu svakodnevnu borbu na ulicama Bejruta, koja uključuje brigu o porodicu, fizički rad, nemaštinu i glad. Stekao je uličnu mudrost i više se ne oslanja na svoje roditelje, a zaplet nastaje kada njegova sestra bude prodata radi udaje i Zein odlučuje da pobegne. pročitaj više... 
You want to know why they're leaving you open? It's because they don't think you can hit the ocean from the beach. Imamo film The Way Back iz 2010. godine u kome pratimo čoveka koji je pobegao iz gulaga i pešačio 6400km do slobode. Imamo The Way Way Back iz 2013. godine, coming of age komediju sa Semom Rokvelom i Stivom Karelom. Nedavno je stigao The Way Back, sportska drama koju potpisuju režiser Gavin O'Connor i scenarista Brad Ingelsby, koji stoje iza filmova kao što su Warrior, The Accountant ili Out of the Furnace. Radnja prati Džeka Kaningema (Ben Affleck), koga na početku filma vidimo kao usamljenog radnika na građevini koji se ne odvaja od alkohola i svako veče biva mrtav pijan. Zaplet nastaje kada ga sveštenik pozove da bude trener lokalnog košarkaškog srednjoškolskog tima. Džek je bio košarkaški talenat i ostavio je veliki trag igrajući za taj tim - njegovi slavni dani su odavno prošli, ali ispostaviće se da nisu zaboravljeni. Džek će sa odbojnošću prihvatiti ponudu, a kako tim bude napredovao, tako će i on dobiti šansu za konačno iskupljenje... Sportske drame su po pravilu predvidljivi filmovi, ali su i jedan od najpopularnijih žanrova jer je u prirodi većine ljudi da navijaju da neko uspe, naročito ako je taj neko imao male šanse za uspeh. Svi znamo za neki film u kome sportski tim nije dobar, ali postaje sve bolji dolaskom trenera i sve važno se događa na terenu ili nekom drugom mestu gde tim ima svoje mečeve. Tim je bitniji od 
There's only one rule in the jungle: when the lion's hungry, he eats! Holivudska produkcija je u poslednjih desetak godina postala fabrika filmova koji celu radnju svode na nekoliko specijalnih efekata, bez ikakvih umetničkih vrednosti. Kao alternativa takvim filmovima su se nametnuli evropski filmovi, koji sa višestruko manjim sredstvima za snimanje imaju kvalitet i stiču kultni status. Jedan od prvih takvih filmova je ovo debitantsko ostvarenje kultnog britanskog režisera Gaja Ričija (Guy Ritchie) - ovo je bio početak jednog od prvih tekstova na sajtu iz 2013. godine, za film Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Gaj Riči je jedan od mnogih filmaša koji su stekli poštovanje svojim autorskim filmovima, nakon kojih su dobili poziv Holivuda. Tamo su snimili nešto dobro i onda se učaurili u mulj proseka ili klišea, pa više ne bi ni da ostanu tamo, a ne mogu (ne žele) ni da se vrate svojim korenima. Da li znate koji je film pre ovog uradio čovek koji je snimio filmove Snatch ili RocknRolla? Ako ne znate, ja ću vam reći - u pitanju je Aladdin, igrani rimejk istoimenog animiranog filma. Da, dobro ste pročitali. Čovek koji je stekao reputaciju svojim filmovima u kojima se bavi uličnim filozofijama Londona je došao u situaciju da se bavi modernim Diznijevim adaptacijama kako bi spasao karijeru i pritom napunio džep. Ali nedavno mu je nešto kvrcnulo u glavi, rešio je da okupi veoma harizmatičnu ekipu glumaca i da snimi film koji će podsetiti na njegove rane 
Kao što već i sami znate, svake godine izbacim liste sa filmovima i serijama koji su na mene ostavili najbolji utisak iz prethodne godine. Na jednom sajtu sam video da su kritičari birali najbolje filmove iz prethodne decenije, pa sam se upustio u takav poduhvat i sam objavio takvu listu koju možete videti na ovom linku. Tada sam krenuo da se bavim i listom vezanom za serije, ali sam u međuvremenu odustao. Sticajem okolnosti, nalazimo se u situaciji da gledamo filmove i serije mnogo više i češće nego što bismo ih inače gledali, pa sam dobio nekoliko poruka kada ću objaviti listu sa serijama. Kao i u slučaju sa filmovima, nisam bio siguran kako da odredim kriterijume za izlistavanje: da ih poređam po objektivnom kvalitetu, po tome koliko su popularne, po tome koliko su mi prirasle za srce, po tome koliko sam ih puta pogledao ili preporučio drugima? Na kraju sam se odlučio da sortiram top dvadeset serija po kombinaciji nabrojanih kriterijuma, a da ostatak sortiram bez previše detaljisanja. U krajnjem slučaju, ti kriterijumi nisu toliko bitni za glavnu svrhu ove liste, a to je da se podsetite ako ste neku seriju zaboravili da pogledate ili ako ste propustili moju/zaboravili nečiju preporuku, a sada itekako imate vremena da to ispravite. Naglašavam da je ovo SUBJEKTIVNA lista sa serijama koje su ostavile najbolji utisak na mene iz prethodne decenije, sa serijama koje bih (uglavnom) svima preporučio. Svako ko me malo duže prati zna kakve filmove i serije preferiram, 
Depends on whether they're smart pretending to be idiots or idiots pretending to be smart. Možda ste čuli za film koji je trebao da se prikaže još u septembru prošle godine, ali je otkazan zbog dva slučaja masovne pucnjave u SAD. Ili za film koji je Donald Tramp javno osudio, rekavši da će izazvati bes njegovih pristalica. Reč je o filmu The Hunt, iza kog stoje Universal i producentska kuća Blumhouse. Kada su se producenti napokon osokolili da ga puste u bioskop, stigao je korona virus, film je posle samo nedelju dana otišao na striming servise, a onda brže-bolje i na naše torente. Radnja filma prati dvanaest stranaca koji su se misteriozno probudili na čistini područja nazvanog Menor Haus. Ne znaju gde su ili kako su tu stigli, ali ubrzo postaje jasno da su izabrani za lov u igri koju je osmislila grupa bogataša i da je popularna teorija zavere na internetu ipak istinita. Ispostaviće se da ti ljudi nisu odabrani nasumično, već na osnovu svojih konzervativinih stavova koje su izneli onlajn. Zaplet nastaje kada jedna od njih, Kristal (Betty Gilpin), uzvrati udarac, sa ciljem da stigne do misteriozne Atine (Hilary Swank) koja je u središtu svega... Svi smo već gledali ili barem čuli za The Purge, franšizu koja satiriše duboki politički raskorak između američke desnice i levice na prilično radikalan način. Iza gotovo neprekidnih scena nasilja se pružaju političke poruke i verujem da su tu autori pronašli inspiraciju za svoj film, ali ispostaviće 
He said that wherever I went, he would find me, walk right up to me, and I wouldn't be able to see him. Nakon uspeha Marvel/DC univerzuma, mnoge producentske kuće su rešile da pokrenu neke sopstvene. Jedna od njih je Universal, koja ima prava na nekoliko čuvenih klasičnih čudovišta horor filmova poput Drakule, Mumije, Frankenštajna ili Nevidjivog Čoveka. Filmovi Dracula Untold (2014) i The Mummy (2017) sa Tomom Kruzom nisu prošli ni približno dobro kao što su producenti očekivali, pa su odustali od te ideje i rešili da svoje likove smeštaju u solo projekte. Nakon dva neuspeha, producenti nisu bili spremni da opet ulože velike pare u rizičan projekat, pa su u ovu modernu ekranizaciju istoimenog romana H.G. Velsa sa kraja pretprošlog veka uložili jedva desetak miliona dolara. Kao što uvek bude, ukoliko ideja stigne do ljudi koji su sposobni da je pretoče u kvalitet ili nešto novo, što je jedna od karakteristika Blumhouse produkcije, pozitivan rezultat ne može da izostane. Takav je slučaj i sa ovim filmom, koji je ostvario lepu zaradu iako su bioskopi desetkovani pandemijom korona virusa. U ovoj modernoj verziji klasične priiče pratimo Sesiliju Kes (fantastična Elisabeth Moss), koja na samom početku filma beži od svog dečka, genijalnog naučnika Edriana (Oliver Jackson-Cohen), koji ju je u svakom smislu kontrolisao dugi niz godina. Ta kontrola je ostavila i psihičke i fizičke posledice, pa Sesilija oseća strah od njega čak i kada joj jave da je 
Just 'cause you pour syrup on something doesn't make it pancakes! Ernest Rosko Dikinson (Ernest R. Dickerson) je jedan od razloga zašto je Spajk Li toliko cenjen autor jer je bio zadužen za kinematografiju na njegovim ranim radovima Do The Right Thing, Jungle Fever i Malcolm X. Vremenom se posvetio režiranju i radio je, između ostalog, na serijama poput The Wire, Dexter ili The Walking Dead, a film Juice je bio njegov režiserski debi. Ovaj film je ostao upamćen i kao prvi glumački nastup pokojnog repera Tupaka Šakura (Tupac Shakur). Scenario prati četvoricu prijatelja iz Harlema kojima se dani sastoje od izbegavanja škole, gluvarenja po kraju, sitnih lopovluka i povremenih sukoba sa portorikanskom bandom. Jedini član grupe sa planovima za budućnost je Kju (Omar Epps), koji se trudi da se probije na lokalnoj DJ sceni i ima stariju devojku sa stanom i poslom. Zaplet nastaje kada Bišop (Tupak), gangster vonabi, odluči da kupi pištolj kako bi opljačkao lokalnu prodavnicu. Kju to veče ima takmičenje u lokalnom klubu, ali mora ispoštovati svoje prijatelje. Kao što i očekuje, pljačka se kreće u totalno pogrešnom pravcu... Juice u slengu označava ulično poštovanje i kredibilitet, ono što se mladi momci u getu nadaju da će postići jer nemaju druge alternative, a ispostavlja se da takve težnje obično ustupe mesto hladnoj stvarnosti. Tupak je bio prava atrakcija i dosta zasluga za popularnost ovog filma ide njemu, naročito jer je ubijen četiri godine 
Man, you look like Daffy Duck with his beak shot off. U seriji tekstova o hood filmovima evo još jednog koji se svrstava u podgrupu basketaških radova. Reč je o filmu Above The Rim Džefa Polaka, koji sugeriše da je košarka bolji izlaz iz geta od dobrih ocena, što ima savršenog smisla iz ugla našeg protagoniste. U njegovim krugovima dobar košarkaš izaziva više poštovanja od novca, a autori kvalitetno predstavljaju važnost košarke u njegovom životu i životima njegovih prijatelja. Priča prati Kajla Li Votsona (Duane Martin), talentovanog srednjoškolskog košarkaša, koji iščekuje sportsku stipendiju na univerzitetu Džordžtaun. U međuvremenu mora doneti odluku da li će slušati svog dobronamernog trenera i učestvovati na turniru u njegovoj ekipi ili će se prikloniti Birdiju (Tupac Shakur), lokalnom gangsteru. Pored toga, njegova majka Mejlika (Tonya Pinkins) izlazi sa radnikom obezbeđenja Šepom (Leon), koji je takođe bio veliki srednjoškolski talenat, ali je prestao da igra košarku zbog tragične smrti prijatelja... Kajl je samouveren, nadmen i sebičan, što se ne dopada njegovim saigračima i treneru. U iskušenju onoga što Birdi ima da ponudi, sve više sluša njega umesto svog trenera, pa dolazi do borbe ko će kontrolisati njegovu budućnost. Kao tema filma može da se smatra njegovo iskupljenje jer se pridružio pogrešnim ljudima, a zatim je tu Šep, koji pokušava da pronađe mir sam sa sobom - nije preboleo smrt svog najboljeg prijatelja, 